به دفترچه ی خاطراتم نگاه می کردم یهو رسید به همون تاریخی که نباید می رسید چه قدر دور بود ولی در عین حال خیلی نزدیک خواستم بزنم یه صفحه ی دیگه ولی نه فرار از واقعیت هیچ وقت درست نیست یاد حرفای قشنگش افتادم و این که می گفت برام فرقی نمی کنه دنیا چه شکلی باشه فقط برام مهمه تو حالت خوب باشه چون تو دنیای منی اما اون موقع من به این توجه نمی کردم که آدما توی هر سنی دوست دارند دنیاشون یه شکل دیگه باشه روزی که فهمیدم اونم می خواد دنیاشو عوض کنه به خودم گفتم چرا همیشه ما دخترا باید عشقمون ثابت کنیم مگه عشق به معنای یکی شدن دو طرف نیست مگه نباید دوطرف برای هم دیگه تلاش کنند تازه فهمیدم تموم این مدت داشتم راهمو اشتباه میومدم تازه فهمیدم اون حسی که بین ما بوده عادت بوده نه عشق وبعد از اون ترسیدن از تنها شدن پس نه من به خاطرش گریه می کردم نه می ذاشتم اون دلش برای من بسوزه

نظر تو چیه؟

عشق یعنی چی؟